Historia tego jednego z najsławniejszych karabinów zaczyna się w 1942 od skonstruowania MKb 42, projektem tym zajmowały się dwie wytwórnie Karl Walther oraz C.G. Haenel. Projekt ten miał połączyć cechy pistoletu maszynowego z karabinem maszynowym a więc miał stosunkowo niską wagę, możliwość strzelania ogniem ciągłym na odległość do 1000 m, dużą siłę ognia i szybkostrzelność. W broni tej użyto naboi pośrednich 7,9 X 33mm (kurz).

Obie wytwórnie zbudowały swoje prototypy oznaczone jako MKb-42 (W) - firma Waltera oraz MKb-42 (H) - firmy C.G. Haenel.

Ostatecznie zwyciężył MKb-42 (H) - projekt Hugo Schmeissera i został wprowadzony do produkcji jako MP 43, w toku produkcji powstała wersja MP43/1 oraz MP 44. Nazwa MP funkcjonowała aż do grudnia 1944 gdy zmieniono ją na Sturmgewehr 44 - czyli wszystkim bliżej znany Stg-44.

Początkowo Hitler i dowództwo byli niechętni nowej broni, przez co produkcja ruszyła ze sporym opóźnieniem, w latach 1943-1945 wyprodukowano ok. 426 tys. sztuk tych karabinków, po wojnie przez dłuższy okres były one używane w NRD aż do zastąpienia ich przez AK47.

Karabinek składa się z następujących części: lufy z komorą gazową, komorą zamkową z płaszczem lufy, komory spustowej z rękojeścią, zamka, mechanizmów: ryglowego, spustowego i uderzeniowego; sprężyny powrotnej, tylca z kolbą i magazynka z mechanizmem podawania.

Karabinek działa na zasadzie odprowadzenia gazów przez boczny otwór w ściance lufy. Komora gazowa typu zamkniętego, osadzona nad lufą, posiada stałą objętość.

Ryglowanie lufy następuje przez wychylenie zamka w płaszczyźnie pionowej. Ryglowania i odryglowania dokonuje się za pomocą współpracujących ze sobą odpowiednio pochyłych płaszczyzn na zamku i suwadle. Mechanizmy uderzeniowy i spustowy są takie same jak w czeskim karabinie ZH-29 z tym, że w odróżnieniu od karabinu czeskiego znajdują się dwa dodatkowe elementy które zapewniają ogień ciągły i zabezpieczają przed przedwczesnym wystrzałem. Karabinek posiada przełącznik rodzaju ognia pozwalający na prowadzenie ognia pojedynczego oraz ciągłego. Do prowadzania ognia ciągłego przełącznik przesuwamy w prawo - pojedynczego w lewo br />
Podziałka celownika jest naniesiona jest na ramię celownika. Każda podziałka odpowiada zmianie odległości o 50 m. celownik sektorowy pozwala na prowadzenie ognia do odległości 800m. Szczerbinka i muszka posiadają zarys trójkąta.

Zasilanie nabojami karabinka automatycznego odbywa się z magazynka łukowego o pojemności 30 naboi ułożonych w dwóch rzędach.

Dane taktyczno-techniczne

Z „profilu”

Niemiecki żołnierz z karabinkiem.

Źródła:

http://worldwar2.free.fr/mp44.html

http://www.gunpics.net/german/mp44/mp44.html

http://www.free-time.ru/military/gun/gun/mp_43_44.html

http://pl.wikipedia.org/wiki/Sturmgewehr_44