zaloguj przez facebook
Falaise, Chambois 1944
W sierpniu 1944 wycofujące się z Północnej Francji oddziały niemieckie miały tylko jedną drogę ucieczki. Wąskim jak "szyjka od butelki" korytarzem prowadzącym pomiędzy Chambois i Falaise. Korkiem zamykającym butelkę stała się polska 1.Dywizja Pancerna dowodzona przez generała Stanisława Maczka.
Elitę polskiej armii stanowiła 1.Dywizja Pancerna. Utworzona w Szkocji w roku 1942. jej żołnierzami byli przede wszystkim weterani walk z lat 1939 i 1940. W jej składzie znalazły się :
10.Brygada Kawalerii Pancernej
3.Brygada Strzelców
10.Pułk Strzelców Konnych(przeznaczony do rozpoznania.
Artyleria, saperzy, i oddziały specjalne.
Główna siłą uderzeniową było 300 czołgów średnich: M4A1 Sherman i Cromwelle Mk VII
W lipcu 1944 roku, wkrótce po inwazji w Normandii, dywizja została przetransportowana do Francji i od początku sierpnia wzięła udział w pierwszych walkach pod Caen oraz wspólnie z kanadyjską 4.Dywizją Pancerną w ataku na Falaise. Polscy pancerniacy ponieśli wówczas dotkliwe straty nie tylko od ognia nieprzyjaciela, lecz także z powodu omyłkowego ognia bombardowania przeprowadzonego przez amerykańskie samoloty.
W połowie sierpnia o Normandię wkroczyła w fazę ostatecznych rozstrzygnięć. Wojska niemieckie rozpaczliwie usiłowały wycofać się z zagrożonego obszaru. Ucieczka miała umożliwić im stworzenie nowych linii obrony w głębi Francji i uratowanie frontu zachodniego przed załamaniem. Celem wojsk brytyjskich brytyjskich i kanadyjskich, idących od północy, stało się natomiast połączenie z nadciągającą z południa 1. Armią Amerykańską i zamknięcie hitlerowców w okrążeniu. W ciężkich walkach pierścień aliantów zaciskał się coraz bardziej.
1.Dywizja Pancerna rozpoczęła atak na Falaise dnia 8 sierpnia, który nie powiódł się. 1 Armia Kanadyjska okrążyła część wojsk niemieckich, tworząc korytarz umożliwiający odwrót Niemcom. Zadanie zajęcia tego obszaru powierzono polskiej dywizji. Po przejściu przez rzekę Dives 3 Brygada Strzelców dnia 18 sierpnia zdobyła miasteczko Chambois, uniemożliwiając odwrót wojsk Rzeszy. Reszta dywizji toczyła walki o Mont Ormel i wzgórze 262.
Silne ataki 7. Armii zostały odparte pomimo ciężkich strat. Udało się utrzymać pozycje aż do zluzowania przez oddziały brytyjskie i amerykańskie.
Następnie Polacy przeszli do długiego pościgu za Niemcami, którzy wycofywali się przedwojennych kierunku swoich przedwojennych granic.
28 października 2005 roku to portu szczecińskiego wpłynął statek "Cape Trinity". Na jego pokładzie znajdował się podarowany przez Armię Iracką czołg Sherman(działo samobieżne M36 Jackson, zbudowane na podwoziu Shermana). Miejscem jego pobytu ma być Żagań, koło pomnika czołgistów gen. Stanisława Maczka. Działo będzie cenną pamiątką, jedynym egzemplarzem w Polsce.
Czołgiści w rejonie Falaise
Mapka Bitwy pod Falaise
Pobojowisko w rejonie Falaise
Bibliografia:
- Militaria Nr. 2(11) marzec-kwiecień 2006
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Falaise
- http://pl.wikipedia.org/wiki/1._Dywizja_Pancerna
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Maczek
Elitę polskiej armii stanowiła 1.Dywizja Pancerna. Utworzona w Szkocji w roku 1942. jej żołnierzami byli przede wszystkim weterani walk z lat 1939 i 1940. W jej składzie znalazły się :
10.Brygada Kawalerii Pancernej
3.Brygada Strzelców
10.Pułk Strzelców Konnych(przeznaczony do rozpoznania.
Artyleria, saperzy, i oddziały specjalne.
Główna siłą uderzeniową było 300 czołgów średnich: M4A1 Sherman i Cromwelle Mk VII
W lipcu 1944 roku, wkrótce po inwazji w Normandii, dywizja została przetransportowana do Francji i od początku sierpnia wzięła udział w pierwszych walkach pod Caen oraz wspólnie z kanadyjską 4.Dywizją Pancerną w ataku na Falaise. Polscy pancerniacy ponieśli wówczas dotkliwe straty nie tylko od ognia nieprzyjaciela, lecz także z powodu omyłkowego ognia bombardowania przeprowadzonego przez amerykańskie samoloty.
W połowie sierpnia o Normandię wkroczyła w fazę ostatecznych rozstrzygnięć. Wojska niemieckie rozpaczliwie usiłowały wycofać się z zagrożonego obszaru. Ucieczka miała umożliwić im stworzenie nowych linii obrony w głębi Francji i uratowanie frontu zachodniego przed załamaniem. Celem wojsk brytyjskich brytyjskich i kanadyjskich, idących od północy, stało się natomiast połączenie z nadciągającą z południa 1. Armią Amerykańską i zamknięcie hitlerowców w okrążeniu. W ciężkich walkach pierścień aliantów zaciskał się coraz bardziej.
1.Dywizja Pancerna rozpoczęła atak na Falaise dnia 8 sierpnia, który nie powiódł się. 1 Armia Kanadyjska okrążyła część wojsk niemieckich, tworząc korytarz umożliwiający odwrót Niemcom. Zadanie zajęcia tego obszaru powierzono polskiej dywizji. Po przejściu przez rzekę Dives 3 Brygada Strzelców dnia 18 sierpnia zdobyła miasteczko Chambois, uniemożliwiając odwrót wojsk Rzeszy. Reszta dywizji toczyła walki o Mont Ormel i wzgórze 262.
Silne ataki 7. Armii zostały odparte pomimo ciężkich strat. Udało się utrzymać pozycje aż do zluzowania przez oddziały brytyjskie i amerykańskie.
Następnie Polacy przeszli do długiego pościgu za Niemcami, którzy wycofywali się przedwojennych kierunku swoich przedwojennych granic.
28 października 2005 roku to portu szczecińskiego wpłynął statek "Cape Trinity". Na jego pokładzie znajdował się podarowany przez Armię Iracką czołg Sherman(działo samobieżne M36 Jackson, zbudowane na podwoziu Shermana). Miejscem jego pobytu ma być Żagań, koło pomnika czołgistów gen. Stanisława Maczka. Działo będzie cenną pamiątką, jedynym egzemplarzem w Polsce.
Czołgiści w rejonie Falaise
Mapka Bitwy pod Falaise
Pobojowisko w rejonie Falaise
Bibliografia:
- Militaria Nr. 2(11) marzec-kwiecień 2006
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Falaise
- http://pl.wikipedia.org/wiki/1._Dywizja_Pancerna
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Maczek
