POLSKA

Samolot liniowy "PWS-19" został zaprojektowany przez Z. Ciołkosza oraz A. Uszackiego w połowie 1930 roku. Budowa dwóch pierwszych prototypów została zakończona na początku 1931 roku. Po zakończeniu prób statycznych pierwszego z nich, oblatano w sierpniu 1931 roku drugi i rozpoczęto próby fabryczne w locie. Zaowocowały one wprowadzeniem kilku zmian - wprowadzono między innymi nową osłonę silnika i zmieniono kształt usterzenia. Badania wykazały, że "PWS-19" to bardzo udana konstrukcja o dobrych własnościach lotnych i pilotażowych.
"PWS-19" był nowoczesnym, dwumiejscowym górnopłatem ze stałym podwoziem i podwójnym usterzeniem kierunku. Napęd zapewniał mu silnik gwiazdowy Hornet T-2. Samolot charakteryzował się elegancką, dopracowaną aerodynamicznie sylwetką i mógł pełnić zadania rozpoznawcze (wersja "PWS-19A2") oraz bombowe ("PWS-19B2"). Ta druga wersja wyposażona była w dwie komory bombowe umieszczone za silnikiem i pod kabiną załogi.
"PWS-19" uzbrojony był w 3 lub 4 karabiny maszynowe kalibru 7,7 mm, a wersja bombowa mogła unieść do 300 kilogramów bomb.

Podczas prób w marcu 1933 roku, z powodu zacięcia linki mechanizmu steru wysokości samolot uległ rozbiciu pod Warszawą. Ponieważ polskie Dowództwo Lotnictwa niezbyt mocno interesowało się samolotem dalsze prace zostały przerwane.
Później, bazując na doświadczeniach z "PWS-19" opracowano dwa niezrealizowane później niestety projekty, oznaczone "PWS-17 M2" oraz "U-6".

Ciekawostką jest fakt, że w publikacjach niemieckich z 1939 roku samoloty "PWS-19" wymieniane były, jako maszyny będące na uzbrojeniu naszego lotnictwa.


DANE TECHNICZNE:
Rozpiętość 14,50 m
Długość 9,17 m
Wysokość 3,19 m
Prędkość max. 234 km/h
Zasięg 760 km
Pułap 7200 m






Źródła: A. Morgała "Polskie samoloty wojskowe 1918-1939", "Skrzydlata Polska" oraz Internet.