WLK. BRYTANIA

"Hawker Tornado" powstał jako jeden z samolotów proponowanych do wyposażenia w nowy, potężny silnik lotniczy o mocy rzędu 2000 KM, nad którym prace rozpoczęto w Wlk. Brytanii w połowie lat 30-tych. Wstępny projekt samolotu powstał w 1937 roku, pod okiem inżyniera S. Camm`a, głównego konstruktora zakładów Hawker. Samolot był jednomiejscowym dolnopłatem z chowanym w locie podwoziem i charakterystyczną kabina pilota, posiadającą tzw. "samochodowe" drzwi po obu stronach kadłuba.
Konstruktorzy przygotowali projekty tej maszyny w dwóch wariantach: dla silnika typu Napier Sabie oraz Rolls-Royce Vulture. Brytyjskie Air Ministry zamówiło w sierpniu 1938 roku budowę dwóch prototypów każdego z zaproponowanych projektów. Wariant pierwszy otrzymał nazwę " Hawker Typhoon", a drugi "Hawker Tornado".

Pierwszy prototyp "Tornado" oblatano 6 października 1939 roku z silnikiem Vulture II, a pilotem oblatywaczem był P.G. Lucas. Do końca roku prowadzono próby w locie, które wykazały, że samolot zachowuje się poprawnie w powietrzu i ma przyzwoite osiągi, ale wykazały także małą sprawność, niefortunnie umieszczonej chłodnicy oraz zbyt duży opór aerodynamiczny całej konstrukcji. Wkrótce maszyna poddana została modyfikacji, która polegała na przesunięciu felernej chłodnicy pod silnik, co upodobniło ją do "Typhoon?a". Prototyp w tej konfiguracji oblatany został na początku grudnia 1939 roku. Testowano, go następnie do końca lipca 1940, kiedy to uległ awarii silnika, która wstrzymała dalsze prace praktycznie do grudnia. Drugi prototyp, z powiększonym sterem kierunku, dodatkowym oszkleniem tyłu kabiny pilota oraz masztem antenowym został oblatany 5 grudnia 1940 r. Loty testowe, przeprowadzane od początku 1941 roku ponownie wykazały problemy z silnikiem. Próbowano wyeliminować je instalując poprawioną wersje silnika Vulture. Niewiele to jednak pomogło, a ponieważ kłopoty z tymi silnikami pojawiły się także w przypadku samolotów innych typów, zapadła decyzja o zastosowaniu do napędu "Tornado" zupełnie innej jednostki napędowej.
W ten sposób powstał trzeci prototyp tego samolotu, w praktyce złożony z dwóch niedokończonych maszyn, które miały należeć do pierwszych egzemplarzy seryjnych. Samolot, oblatany 23 października 1941 roku, napędzany był silnikiem gwiazdowym Bristol Centaurus IV. Jednocześnie z testowym, trzecim prototypem, ukończono pierwszy samolot seryjny, który oblatano w sierpniu i testowano do marca 1942 roku. Wtedy to zapadła decyzja o rezygnacji z produkcji oraz dalszych prac nad tym samolotem. Trzeci prototyp, używany już tylko w charakterze maszyny doświadczalnej, podobno doczekał roku 1946.
"Hawker Tornado" nie spełnił pokładanych w nim nadziei, w przeciwieństwie do "Typhoon?a", który był produkowany seryjnie, a później ewoluował w wariant rozwojowy nazwany "Hawker Tempest".

Myśliwiec "Tornado" według założeń miał być uzbrojony w 12 karabinów maszynowych 7,7 mm lub 4 działka kalibru 20 mm.

DANE TECHNICZNE:
Rozpiętość 12,78 m
Długość 10,01 m
Wysokość 4,47 m
Masa własna 3800 kg
Prędkość max. 641 km/h
Pułap 10640 m
Zasięg 965 km











Źródła: "Letectvi + Kosmonautika"1983" oraz internet.