WIELKA BRYTANIA

Stosunkowo mało znany brytyjski „De Havilland DH.93" powstał jako odpowiedź na specyfikację T.6/36, dotyczącą wielozadaniowego samolotu szkolnego, mogącego służyć do zaawansowanego treningu pilotów, radiooperatorów oraz strzelców pokładowych RAF.
Na tle swych konkurentów „Don" odznaczał się bardzo starannie opracowaną aerodynamicznie, elegancką sylwetką. Był to 3 miejscowy dolnopłat o konstrukcji drewnianej z klasycznym trójkołowym podwoziem chowanym w locie. Samolot napędzany był pojedynczym silnikiem rzędowym typu De Havilland Gipsy King I. Ciekawym rozwiązaniem, jakie zaproponowała firma De Havilland było umieszczenie obok siebie foteli instruktora oraz ucznia.

Pierwszy lot maszyna wykonała 18 czerwca 1937 roku, wyposażona wówczas jeszcze tylko w makietę wieżyczki strzeleckiej. Próby wypadły pomyślnie i po wprowadzeniu kilku udoskonaleń samolot przekazano do dalszych prób do ośrodka doświadczalnego RAF. I tu zaczęły się problemy ...
Kolejne próby wykazały niezadowalające osiągi, spowodowane zbyt dużym obciążeniem mocy. Firma De Havilland desperacko postanowiła zmniejszyć wagę swojej konstrukcji. Zdemontowano wieżyczkę, karabin maszynowy w skrzydle oraz w zasadzie całe wyposażenie służące do szkolenia! Zmodyfikowano także grzbiet kadłuba, ster kierunku i dodano okna po bokach kadłuba.
Tak zmodernizowaną maszynę oblatano w marcu 1938 roku. Ponieważ po tych zmianach „Don" nie spełniał już założeń podanych w specyfikacji, postanowiono przedstawić go jako 4-6 miejscowy samolot dyspozycyjny. Pomysł chwycił i zamówiono w sumie 50 sztuk tak zmodyfikowanych „DH.93". Faktycznie jednak tylko 30 samolotów zostało dostarczonych do jednostek RAF. Pozostałe, często bez silników używane były jako stacjonarne stanowiska szkoleniowe w różnych szkołach lotniczych.
W zasadzie do końca 1940 roku większość „DH.93", służących w charakterze maszyn dyspozycyjnych i kurierskich została wycofana ze służby i zastąpiona przez samoloty typu „Percival Proctor", a do pełnienia roli maszyn szkolono-treningowych przeznaczono dwusilnikowe maszyny „Avro Anson".

„DH.93" w wersji dyspozycyjnej nie posiadał uzbrojenia, natomiast w szkolno-treningowej planowano zastosować 2 km 7,7 mm oraz bomby ćwiczebne o masie do 83 kilogramów.

Dane techniczne:
Rozpiętość 14,48 m
Długość 11,38 m
Wysokość 2,87 m
Masa całkowita 2965 kg
Prędkość max. 304 km/h
Zasięg 1432 km
Pułap 7102 m












Źródło: "Letectvi + Kosmonautika" oraz Internet