USA

Samolot "Bell Airacuda" (nazywany także "Aerocuda") powstał jako ciężki samolot myśliwski, przeznaczony do zwalczania samolotów bombowych. Amerykańska firma Bell, znana z oryginalnych rozwiązań i tym razem zbudowała maszynę o interesującej konstrukcji. "Bell YFM-1" był 5-miejscowym, dwusilnikowym średniopłatem o konstrukcji metalowej. Samolot posiadał chowane w locie podwozie. Najbardziej niekonwencjonalnym rozwiązaniem zastosowanym w tej maszynie były umieszczone na skrzydłach gondole, w których znajdowały się stanowiska strzelców z działkami kalibru 37 mm. W tylnej części każdej z gondoli umieszczony był silnik rzędowy typu Allison V-1710-41 ze śmigłem pchającym.
Pierwszy prototyp "YFM-1" oblatany został 1 września 1937 roku. Dość szybko podjęto decyzję o budowie eksperymentalnej serii 13 samolotów tego typu. Wszystkie one używane były w latach 1939-1941 i obnażyły wiele niedostatków tej konstrukcji. Główne zarzuty dotyczyły licznych problemów z mechaniką oraz słabych osiągów "Airacudy". Próbowano wprowadzać różne poprawki (np. zamiana klasycznego podwozia, na podwozie z kołem przednim), nie wiele to jednak pomogło. Po zakończeniu badań, uznano, że "Airacuda" nie nadaje się do pełnienia roli, ani ciężkiego myśliwca do zwalczania bombowców wroga , ani do roli myśliwca osłaniającego własne bombowce podczas dalekich rajdów.
Zapadła decyzja o zakończeniu prac nad tym samolotem i o nie wprowadzaniu go do masowej produkcji.


DANE TECHNICZNE:

Długość 14,00 m
Rozpiętość 21,30 m
Wysokość 3,90 m
Masa własna 6200 kg
Prędkość max. 435 km/h
Pułap 9755 m
Zasięg 2880 km

Uzbrojenie: 2 działka 37 mm, 2 km 12,7 mm, 2 km 7,62 mm oraz do 150 kg bomb lub niekierowanych pocisków rakietowych.










Źródła: V. Nemecek "Vojenska latadla", USAF Museum Photo Archives oraz Internet