WŁOCHY

Tuż przed wybuchem IIWŚ włoski konstruktor inż. P. Stefanutti w eksperymentalnym centrum Guidonia firmy SAI-Ambrosini, opracował oryginalny samolot myśliwski w układzie kaczki. Maszyna otrzymała oznaczenie "SS-4" i była jednomiejscowym dolnopłatem z chowanym w locie podwoziem. Samolot napędzany był pojedynczym silnikiem rzędowym ze śmigłem pchającym Isotta Fraschini Asso XI Rc-40.
Maszyna wyróżniała się także ciekawym rozwiązaniem umieszczonych na dziobie sterów wysokości, których konstrukcja nawiązywała nieco do układu aerodynamicznego nazywanego "Dwupłatem Nienadowicza".

Jedyny zbudowany prototyp, o numerze ewidencyjnym MM. 387, oblatany został 7 marca 1939 roku. Próby wykazały, że była to udana konstrukcja o prawidłowych własnościach lotnych i dobrych osiągach. Jednak pomimo tego maszyna nie doczekała się produkcji seryjnej.
Prototyp był testowany do 1941 roku, kiedy to uległ zniszczeniu podczas jednego z lotów. Kraksa, a także dalsze działania wojenne spowodowały, że prace nad "SS-4" zostały przerwane, a drugi prototyp "SS-4" nie został ukończony.

"SS-4" był jednym z pierwszych samolotów myśliwskich z podwoziem wyposażonym w koło przednie.
Na temat uzbrojenia samolotu spotkałem kilka różnych informacji. Jedne źródła podają , że składało się prawdopodobnie z 2-3 działek 20 mm lub 4 karabinów maszynowych 12,7 mm, a inne mówią o 2 działkach 30 mm plus 2 działkach 20 mm.



DANE TECHNICZNE:
Rozpiętość 12,32 m
Długość 6,74 m
Wysokość 2,48 m
Masa całkowita 1800 kg
Prędkość max. 540 km/h
Zasięg 980 km
Pułap 9200 m








Źródła: "Skrzydlata Polska", "Letectvi + Kosmonautika", "Ugołok nieba" oraz internet.