Po zjednoczeniu Włoch w 1861 roku zaczęto organizować i uzbrajać nową armię włoską stworzoną na bazie armii piemonckiej. Wprowadzono nowe manierki wzorowane na piemondzkim wzorze 1851. Były drewniane o pojemności jednego litra, oznaczono je jako wzór 1876 (fot. 1), zmodernizowany nieco w 1907 roku.
W 1917 wypuszczono nowe aluminiowe manierki:
1) dla piechoty prostokątne (fot._13),
2) dla kawalerii okrągłe,
W tym samym czasie wprowadzono nowe menażki (fot. 2), niestety nie udało mi się ustalić w którym roku.
Na początku lat 30-tych przystąpiono do modernizacji armii włoskiej. Wprowadzono wtedy nowoczesne wzory wyposażenia, które wyparło wcześniejsze wzory.

Manierka wz. 33 (La Borraccia mod. 1933)

Standardowa manierka o pojemności jednego litra używana przez większość włoskiej armii jest najczęściej spotykana (fot. 3, 3a). Była podstawową wersją używaną przez armię włoską, a po kapitulacji Włoch duże jej ilości przejęli Niemcy i wyposażyli w nie jednostki pomocnicze. Wykonana jest z aluminium, posiadała w górnej części uszka do których był przytwierdzony pasek. Noszona w wełnianym pokrowcu w kolorze khaki bądź szarozielonym, na pasku przewieszonym przez ramię. Nakrętka posiadała ustnik ze zdejmowaną zatyczką, co pozwalało korzystać z niej bez odkręcania nakrętki i przy pomocy jednej ręki (fot. 5).
Strzelcy górscy (Alpini) i Milicja Faszystowska stosowały podobną manierkę ale o pojemności dwóch litrów (fot. 5).
Istniała też wersja tropikalna, używana w Etiopii i Libii (fot. 6, 6a). Była bardziej owalna, nie miała uszek i zatyczki. Nie posiadała karbów chroniących od wgnieceń. Mocowana do pasa głównego krótkim parcianym paskiem za skórzaną przedłużką przytwierdzoną do aluminiowego bądź stalowego bolca zamocowanego do szyjki. Była też odmiana tej manierki wyposażona w dłuższy pasek - do noszenia przez ramię- przewleczony przez trzy skórzane uszka przyszyte do pokrowca. Nie posiadała bolca na szyjce.(fot. 7, 7a)
Wojska walczące w Afryce używały też owalnego pojemnika na wodę o pojemności 6,25 litra o wysokości 40 cm. U góry za pomocą trójkątnych uchwytów (analogicznych jak w menażce) przymocowany był druciany pałąk. Na tylnej ściance miał zamocowane pionowo dwie klamerki do troczenia. Na górnej ściance umieszczona była duża nakrętka do nalewania wody, na niej mniejsza do wylewania. (fot. 8)

Menażka wz. 33 (La Gavetta mod. 1933)

Menażki także posiadały dwie wersje: "ogólnowojskową" i "alpini" (fot. 5). Różniły się pojemnością- "alpejska" była dwa razy większa. Wykonana była z aluminium i pomalowana w kolorze oliwkowym lub ciemnego khaki (używane w Afryce). Składała się z dwóch półokrągłych części: kociołek z drucianym pałąkiem i pokrywka z rączką z drutu (stalowy lub aluminiowy). Pałąk przymocowany był do kociołka za pomocą trójkątnych zaczepów przymocowanych na trzy nity. Z przodu obie części miały przynitowane klamerki służące do przewlekania troka. W środku menażki noszono aluminiowy kubek o owalnym kształcie z drucianym uchwytem (fot. 9, 9a, 9b, 9c, 10). Menażkę noszono w szarym lnianym pokrowcu troczony przez uszko przyszyte z tyłu.
Do standardowego wyposażenia należały też aluminiowe łyżka i widelec (fot. 5). Jako jedyne były sygnowane. Na ich rączkach tłoczono królewski herb oraz litery RE (Regio Esercito - Armia Królewska) (fot. 11). Oprócz tego sygnował je producent. Włoska armia posiadała też składany podgrzewacz do posiłków, wzorowany na niemieckim Esbicie. Różniła się od pierwowzoru wyciętymi kwadratowymi otworami ulżeniowymi, w miejscu gdzie Esbit ma instrukcję obsługi (fot. 12). Do niego dołączano paczkę zawierającą 10 kostek z paliwem stałym do podgrzewacza.


fot 1 - manierka m1876


fot 2 - menażka i kubek I WŚ


fot 3 - standardowa manierka m33


fot 3a - manierka m33


fot 4 - nakrętka manierki m33


fot 5 - z lewej oporządzenia standardowe, z prawej alpini


fot 6 - manierka kolonialna


fot 6a - manierka kolonialna - tył


fot 7 - manierka kolonialna z paskiem


fot 7a - manierka kolonialna z paskiem


fot 8 - pojemnik na wode


fot 9 - menażka m33


fot 9a - menażka m33 - bok


fot 9b - menażka m33 - tył


fot 9c - menażka m33 - środek


fot 10 - menażka m33 z kubkiem


fot 11 - sygnowanie sztućców


fot 12 - sztućce i kuchenka


fot 13 - manierka piechoty

źródła:
Rex Trye, "Żołnierze Mussoliniego", Bellona, 2000.
Tomasz Otrębski "Katalog manierek" (rękopis).
http://home.comcast.net/~babela29/