Manierki


Manierka wz.1882 (Деревянная водоносная баклага обр. 1882 г.)
W 1882 roku armia rosyjska wprowadziła na wyposażenie drewniane beczułkowate (fot. 1) wzorowane na włoskich wz. 1876. Miały pojemność 0,8 litra, opasane były dwoma obręczami stalowymi, połączonymi taśmami stalowymi wzdłuż brzegów. Manierka zatykana była drewnianym korkiem. Noszono ją przewieszoną przez ramię w specjalnym oplocie. Manierkę tę po wprowadzeniu wz. 1899 wycofywano do magazynów. Jednak podczas I WŚ z powodu braków materiałowych ponownie wróciła na wyposażenie jednostek drugoliniowych. Prawdopodobnie równocześnie wprowadzono kubek miedziany, produkowany przez np. Towarzystwo Kolczugina (fot. 2).

Manierka wz.1899 (Aлюминная водоносная флягa обр 1899г)
Ponieważ manierki wz 1882 dość szybko się zużywały, a ich produkcja była skomplikowana, w 1899 wprowadzono nowy wzór nowoczesnej aluminiowej manierki (fot. 3). Była zatykana korkiem. Sygnowana na szyjce z dwóch stron: z jednej znakiem producenta, z drugiej znakiem i rokiem odbioru wojskowego. W 1901 roku wprowadzono do nich sukienny pokrowiec wraz z taśmą nośną. Taśma umocowana była trzema szlufkami przyszytymi do pokrowca. Pokrowiec zaś był związywany za pomocą rzemienia lub sznurka. Manierki te produkowały m. in. : M. Czikint Siberskaja; OCMIK S.Petersburg; Wulkan Warszawa; Towarzystwo Kolczugina; Ł. Blumberg Tow. Dom. Bromsk; Towarzystwo Akcyjne S.P.B.

Manierka wz.1909 (Aлюминная водоносная флягa обр 1909г)
W roku 1909 wyposażono manierką w kubek- czarkę noszony na spodzie manierki troczony do niej trokiem. W tym celu zmieniono taż kształt manierki na bardziej okrągły i wypukły w obu stron (fot. 4) . Do manierki zaprojektowano też nowy pokrowiec, zapinany na haftkę i pasek.

Manierki zastępcze
W 1914 zezwolono produkować pokrowce na manierki z jakiegokolwiek materiału. Zaś od roku 1913 zaczęto wytwarzać zastępcze manierki ze szkła (fot. 5). W czasie I WŚ także z emaliowanej stali (fot. 6), a także ze zwykłej stali (fot. 7). Zaczęto też produkować zastępcze kubki emaliowane, stożkowe, sygnowane na spodzie. Produkowane były w Wulkan Warszawa (fot. 8).

Fot.1 - Manierka obr. 1882

Fot. 2 - Kubek obr. 1882

Fot. 3 - Manierka obr. 1899

Fot. 4 - Manierka obr. 1909

Fot. 5 - Manierki zastępcze ze szkła

Fot. 6 - Manierka zastępcza emaliowana

Fot. 7 - Manierka zastępcza ze stali

Fot. 8 - Kubki zastępcze

Źródła:
Tomasz Otrębski „Katalog manierek" (rękopis).
Wieńczysław Kowalski „W szeregach rosyjskich walczyłem... ale tylko dla Polski!", "Do broni!" nr1/2006.
http://www.bergenschild.narod.ru/
http://1914.borda.ru/