zaloguj przez facebook
Holandia
Manierki
Holandia chyba jako pierwszy kraj wprowadził aluminiowe manierki. Jednak później, ze względów oszczędnościowych zaczęto je produkować ze stali.
Manierka wz.1870 (vedfles M.70)
Manierka wykonana z aluminium o kształcie kroploidalnym o płaskim dnie. Wklęsła z jednej strony, spowodowane jest to dostosowaniem do przenoszenia w specjalnej kieszeni w chlebaku. Zatykana na korek przytwierdzony sznurkiem do szyjki. Szyjka zakończona zgrubieniem (fot. 1). Nie posiadała pokrowca, przenoszona była w specjalnej kieszeni chlebaka (fot. 2). Nie posiadała kubka. Przeważnie była wydawana oficerom. Nie była sygnowana. Była produkowana do 1940 roku.
Manierka wz.1889 (vedfles M.89)
Ponieważ oszczędni Holendrzy przekalkulowali że za drogo ich wychodzi aluminium, wprowadzili nowy model wykonany ze stali. Od poprzedniego różnił się innym zakończeniem szyjki oraz dodaną na szyjce klamerką do mocowania sznurka od korka (fot. 3). Również nie była sygnowana. Była produkowana do 1940 roku.
Menażki
Menażka wz. 1915 (eetketel M.15)
W 1915 roku Holendrzy wzorując się na niemieckiej menażce m10 opracowali swój model. Była to stalowa menażka o pojemności 2 litrów (fot. 4). Kociołek posiadał pałąk zamocowany na uszkach zrobionych z drutu, którego jeden koniec był spłaszczony i przynitowany dwoma nitami do kociołka. Patelnia nie posiadała rączki, tylko uszko wykonane z blachy przynitowanej jednym nitem z każdej strony. Rączka była osobno (fot. 5). Menażki także nie były sygnowane, jednak na kociołku często widnieją cyfry (fot. 6). Oznaczają prawdopodobnie nr kompani, regimentu oraz nr osobisty żołnierza. Menażka była troczona do pasa głównego przy pomocy specjalnego pokrowca (fot. 7). W 1940 opracowano nową wersję pokrowca (fot. 8). Oprócz menażki każdy żołnierz dostawał łyżkę (fot. 9), która również posiadała bicia regimentowe.
Natomiast w chlebaku przenosił rację żelazną (fot. 10)- suchary w metalowym prostokątnym pojemniku. Składany scyzoryk o długości ostrza 12cm (fot. 11), służący jako nóż. Noże te były produkowane w Friedrich Herder und Sohn, Solingen-Niemcy. Noże także posiadały bicia regimentowe.
PS
Specjalne podziękowania dla Jacqueline Hoevenberg (webmistress) & Arjen Bosman (kolekcjoner) za pomoc w weryfikacji informacji do tego artykułu.
Źródła:
Tomasz Otrębski „Katalog manierek" (rękopis).
http://www.leger1939-1940.nl/Algemeen/start_algemeen.htm
Holandia chyba jako pierwszy kraj wprowadził aluminiowe manierki. Jednak później, ze względów oszczędnościowych zaczęto je produkować ze stali.
Manierka wz.1870 (vedfles M.70)
Manierka wykonana z aluminium o kształcie kroploidalnym o płaskim dnie. Wklęsła z jednej strony, spowodowane jest to dostosowaniem do przenoszenia w specjalnej kieszeni w chlebaku. Zatykana na korek przytwierdzony sznurkiem do szyjki. Szyjka zakończona zgrubieniem (fot. 1). Nie posiadała pokrowca, przenoszona była w specjalnej kieszeni chlebaka (fot. 2). Nie posiadała kubka. Przeważnie była wydawana oficerom. Nie była sygnowana. Była produkowana do 1940 roku.
Manierka wz.1889 (vedfles M.89)
Ponieważ oszczędni Holendrzy przekalkulowali że za drogo ich wychodzi aluminium, wprowadzili nowy model wykonany ze stali. Od poprzedniego różnił się innym zakończeniem szyjki oraz dodaną na szyjce klamerką do mocowania sznurka od korka (fot. 3). Również nie była sygnowana. Była produkowana do 1940 roku.
Menażki
Menażka wz. 1915 (eetketel M.15)
W 1915 roku Holendrzy wzorując się na niemieckiej menażce m10 opracowali swój model. Była to stalowa menażka o pojemności 2 litrów (fot. 4). Kociołek posiadał pałąk zamocowany na uszkach zrobionych z drutu, którego jeden koniec był spłaszczony i przynitowany dwoma nitami do kociołka. Patelnia nie posiadała rączki, tylko uszko wykonane z blachy przynitowanej jednym nitem z każdej strony. Rączka była osobno (fot. 5). Menażki także nie były sygnowane, jednak na kociołku często widnieją cyfry (fot. 6). Oznaczają prawdopodobnie nr kompani, regimentu oraz nr osobisty żołnierza. Menażka była troczona do pasa głównego przy pomocy specjalnego pokrowca (fot. 7). W 1940 opracowano nową wersję pokrowca (fot. 8). Oprócz menażki każdy żołnierz dostawał łyżkę (fot. 9), która również posiadała bicia regimentowe.
Natomiast w chlebaku przenosił rację żelazną (fot. 10)- suchary w metalowym prostokątnym pojemniku. Składany scyzoryk o długości ostrza 12cm (fot. 11), służący jako nóż. Noże te były produkowane w Friedrich Herder und Sohn, Solingen-Niemcy. Noże także posiadały bicia regimentowe.
PS
Specjalne podziękowania dla Jacqueline Hoevenberg (webmistress) & Arjen Bosman (kolekcjoner) za pomoc w weryfikacji informacji do tego artykułu.
Fot.1 Manierka M 70
Fot.2 Chlebak M 16
Fot.3 Manierka M 89
Fot.4 Menażka M 15
Fot.5 Rączka do menażki
Fot.6 Bicia regimentowe
Fot.7 Pokrowiec na menażkę M 15
Fot.8 Pokrowiec na menażkę M 40
Fot.9 Łyżka
Fot.10 Żelazna porcja
Fot.11 Scyzoryk
Źródła:
Tomasz Otrębski „Katalog manierek" (rękopis).
http://www.leger1939-1940.nl/Algemeen/start_algemeen.htm
