Czołg lekki L6 był wersją rozwojową przeznaczonego na eksport czołgu 5-tonowego, który opracowały zakłady Fiat-Ansaldo. Nowa konstrukcja bazowała na zmienionym podwoziu czołgu L3.
W 1936 r. powstał prototyp. Produkcja seryjna rozpoczęta została w 1939 r., zaś seryjne wozy trafiły do jednostek dopiero 1 latach 1942/43. Nowy typ czołgu w chwili wejścia do służby był konstrukcją całkowicie przestarzałą i nie miał większych szans w walce z czołgami aliantów. Egzemplarz prototypowy uzbrojono w działko kal. 37mm, które umieszczono w kazamacie (sponsonie) w kadłubie oraz dwa karabiny maszynowe umieszczone w wieży. Czołgi seryjne miały już działko kal. 20mm i karabin maszynowy w wieży.
Włoska armia używała czołgów L6/40 w Afryce, na Bałkanach i froncie wschodnim. Oprócz wersji uzbrojonej w działko budowano również pojazdy z miotaczem ognia (zapas cieczy palnej 200dm3).

Dane techniczne:

Załoga: 2 (dowódca-strzelec, kierowca)
Długość całkowita: 3,78m
Wysokość: 2,03m
Szerokość: 1,92m
Opancerzenie: od 30 do 6 mm
Masa: 6,8t (7t ?z miotaczem płomieni)
Prędkość: 42km/h (droga), 25km/h (teren)
Uzbrojenie: działko Breda 35 (20mm) i karabin maszynowy Breda 38 (8mm)
Napęd: 4-cylindrowy, gaźnikowy, rzędowy silnik chłodzony cieczą SPA 18D
o mocy 70KM
Zasięg: 200km (droga)




Opracowano na podstawie:
1.Jacek Solarz, Janusz Ledwoch ?Czołgi włoskie 1939-1945?, Wydawnictwo Militaria, Warszawa 1995
2. http://military.sakura.ne.jp/army/it_l6.htm
3.http://ofp.gamezone.cz/_hosted/ophusky/projects.htm